KLANGKRIEG

Niemiecka formacja multimedialna zaliczana do nurtu eksperymentalnego postindustrialu. Powstała w 1987 roku z inicjatywy Tima Buhrego (ur. 1968) oraz Feliksa „Kubin” Knotha (ur. 1969), gruntownie wykształconego artysty sztuk wizualnych, który karierę muzyczną rozpoczął jako nastolatek kilka lat wcześniej w duecie ze Stefanem Mohrem pod nazwą Die Egozentrischen 2. Zasłynęła prezentowaniem instalacji audiowizualnych wymuszających skracanie dystansu z publicznością oraz wyzwalających w niej aktywne uczestniczenie w powstawaniu doświadczenia artystycznego, wystawiając ją jednocześnie na różnorakie testy psychofizyczne i nietypowe bodźce estetyczne. W trakcie jednego z takich występów zaproponowali odbiorcom przemieszczenie się do zawieszonego nad ziemią metalowego kontenera, w którym zaprezentowali swoją muzykę dzięki zainstalowanemu wewnątrz kwadrofonicznemu systemowi głośnikowemu. Następnie kontener szczelnie zamknięto i poddano atonalnym wibracjom pochodzącym od głośników zawieszonych na zewnątrz, emitujących jednostajne zakłócenia elektroniczne o niskotonowym zabarwieniu fonicznym. W procesie tworzenia inspirowali się założeniami formalnymi akademickiej awangardy muzyki elektronicznej, a także wybranymi koncepcjami artystycznymi futurystów włoskich oraz surrealistów. Komponowali repertuar oparty na środkach ekspresji artystycznego hałasu, które poddawali różnorodnej utylizacji oraz formalnemu uporządkowaniu posługując się niekiedy określonymi parametrami klasycznego dzieła muzycznego, np. dynamiką, kontrastem, strukturalnym zróżnicowaniem czy suspensową narracją dźwiękową. Ponadto sięgali do zmodyfikowanego brzmienia klasycznych instrumentów, urządzeń elektronicznych (głównie syntezatorów analogowych i samplera), spreparowanych taśm, jak również metod cut-ups szczególnie w zakresie przetwarzania głosu człowieka oraz wybranych fragmentów literatury. Na początku lat 2000. współtworzyli z Asmusem Tietchensem okazjonalny projekt Spiders On Phasing. W swoim dorobku posiadają także utwory muzyczne nagrane dla potrzeb filmu czy też spektakli teatralnych. Choć oficjalnie członkowie tego duetu nie zakończyli działalności, to w 2003 roku postanowili radykalnie ograniczyć wspólną aktywność i poświęcić się solowym karierom. Knoth w latach 1992-1994 prowadził we współpracy z Gregorem Hartzem oraz Ulrichem Rehbergiem (alias Dr. Kurt Euler) swoisty eksperyment społeczny o antysystemowym przeznaczeniu ideologicznym, fikcyjną dada-komunistyczną partię polityczną Kommunistischen Einheitspartei Deutschlands (KED), wraz z jej pop wokalną inkarnacją Liedertafel Margot Honecker. Od połowy lat 90. ściśle współpracuje ze swoją żoną, Mariolą Brillowską, komponując do jej filmów animowanych ścieżki dźwiękowe. Angażuje się w liczne przedsięwzięcia artystyczne na styku kultury masowej oraz elitarnej sztuki (muzyki) niezależnej. Tworzy różne dzieła wizualne nawiązujące do ruchów awangardowych z początku XX wieku. Rozwija nowe formaty słuchowisk radiowych, a także pisze, świadomie operując kiczem, eklektyczne kompozycje na orkiestry kameralne, muzykę komercyjną i nowe trendy w muzyce elektronicznej. Od 1998 roku prowadzi oficynę wydawniczą Gagarin Records.

Rekomendowane wydawnictwa:

„Klangkrieg” (FünfUndVierzig 1993) CD
„38 cbm” (N D 1996) CD
„Das Fieber Der Menschlichen Stimme” (Audioview 1998) CD
„Medical Aid Kit” (Cling Film – Records 1998) kaseta
„Radionik” (Cling Film – Records 2000) CD