Szwedzka grupa zaliczana do nurtu eksperymentalnego postindustrialu. Założona została w 1982 roku w wyniku przeobrażeniowej ewolucji fanzina muzycznego, redagowanego przez Larsa Larssona, jedynego członka, który pozostał w niestabilnym składzie od momentu jej utworzenia. Początkowo współtworzyli ją m.in. Per-Arne Larsson, Göran Lundh Jörgen Rönn, czy Thomas Dömstedt. W drugiej połowie lat 80. oficjalnymi lub doraźnymi członkami zostali: Jonas Broberg, Jonas Andersson, Iwo Myrin oraz Kai Parviainen. Uwagę odbiorców zwróciła kolażowym repertuarem o repetetywnej narracji fonicznej, opartym na preparowanych taśmach, manipulowaniu napędem magnetofonów, a także montowaniu za pomocą metody cut-up krótkich fragmentów muzyki popularnej, arii operowych, a nawet pieśni kościelnych. Ponadto zasłynęła intensywnymi występami na żywo, które z biegiem czasu przyjęły postać parateatralnego widowiska, często o multimedialnym rozmachu elektroakustycznym. Pod koniec lat 80. skoncentrowała się w procesie komponowania na adaptacji nowych technologii cyfrowych, jak też łączenia ich z analogowym brzmieniem syntezatorów lub tradycyjnego zestawu perkusyjnego, co przełożyło się na poetykę tworzonej muzyki, która stała się bardziej nieprzewidywalna oraz stylistycznie niejednoznaczna, łącząc różnorodne zapętlenia syntetycznych zakłóceń elektronicznych z zabawnymi parodiami przebojów ze sceny syntezatorowego popu. Od 1983 roku, z przerwami, Lars Larsson prowadzi oficynę wydawniczą Konduktör Rekords.
Rekomendowane wydawnictwa:
„Inom Ett År” (En Halvkokt I Folie 1983) kaseta
„Skjuter Fram Hakan” (Konduktör Rekords 1984) kaseta
„Ibadsi” (Konduktör Rekords 1986) kaseta
„Jättehästbögen” (Njurmännen 1989) kaseta
„Månadens Topphits” (UFO Mongo 2023) LP
ENCYKLOPEDIA MUZYKI INDUSTRIALNEJ 