Umowny termin służący do opisania interdyscyplinarnego trendu artystycznego o antykulturowej wrażliwości estetyczno-światopoglądowej, uformowanego na przełomie lat 70. i 80. w wyniku powstania industrialnej awangardy muzyki rockowej, a następnie rozwiniętego wraz z ewolucją muzyki industrialnej. Po raz pierwszy został użyty w publikacji książkowej RE/Search No. 6/7: Industrial Culture Handbook (wyd. RE/Search Publications) w 1983 roku. W zawartym tam tekście Jon Savage umieścił pięć zasadniczych cech kultury industrialnej, tj. organizacyjną autonomię, dostęp do informacji, użycie syntezatorów i antymuzyki, multimedialność, a także taktykę szoku. Swoim zasięgiem obejmowała różnorodne domeny oraz środki artystycznej ekspresji, które były związane, oprócz muzyki, z wiodącymi nurtami w sztuce neoawangardowej, głównie video art, body art, mail art oraz performance art. Z czasem zaczęła przyjmować wybrane atrybuty subkulturowego zjawiska, choć w dalszym ciągu pozostawała bez akceptacji społecznej, lokując się na skrajnych obrzeżach kultury masowej. Dzięki prezentowaniu ekstrawaganckiego dorobku artystycznego poprzez rozbudowaną, autarkiczną sieć dystrybucyjno-wydawniczą, jak też kontrowersyjnym wystąpieniom na żywo oraz licznym skandalom wywołanym celowym naruszeniem społecznego tabu, z jednej strony nieznacznie powiększała grono oddanych zwolenników, ale z drugiej – w wyniku radykalnie bezkompromisowej postawy jej czołowych reprezentantów – skutecznie pogłębiała swój hermetyzm i anarchistyczny charakter. Od początku istnienia pełni rolę intelektualnej platformy, która jest pozbawiona jakichkolwiek ograniczeń w zakresie eksploracji niepożądanej społecznie i wykluczanej w głównym obiegu kultury problematyki, koncentrującej się na obnażaniu oraz stanowczemu piętnowaniu panujących mechanizmów społeczno-kulturowych, a także dysfunkcyjnych relacji występujących pomiędzy jednostką, a systemem sprawowania władzy, społeczną kontrolą, jak też wyalienowaną dynamiką rozwoju technologicznego. Dominują w niej motywy pornografii i wszelkich dewiacji seksualnych; zbrodniczej działalności seryjnych morderców; afirmacji mizoginii oraz mizantropii; terroryzmu kulturowego; aktywnej działalności antysystemowej; socjotechniki oraz ingerencji aparatu państwowego w życie jednostki; zakwestionowania powszechnie przyjętych kanonów piękna; dostrzegania w procesie śmierci wartości estetycznych; antyreligijnego buntu; fascynacji apokalipsą, satanizmem oraz kultami pogańskimi.
ENCYKLOPEDIA MUZYKI INDUSTRIALNEJ 